بسم اللّه الرحمن الرحیم
ضمن تبریک سالروز ولادت با سعادت حضرت زهرای مرضیّه سلام اللّه علیها که به نام روز زن و روز مادر آراسته شده است؛ یاد و نام جاودان همه ی زنان و مادرانی که در تمام لحظات زندگی به جمع خانواده زندگی بخشیده اند و دنیای فانی را وداع کرده اند و در جوار رحمت حقتعالی آرمیده اند را گرامی می داریم و بخشی از خاطرات حضرت آیت اللّه غیوری رحمت اللّه علیه، در مورد همسر و یاور همیشه همراه ایشان، مادر شهید گرانقدر، بانوی سرافراز، حاجیه خانم “زهرا سلیمانی” رحمت اللّه علیها را در معرض دیدگانمان قرار می دهیم:
تمام توفیقاتی را که بنده در طول عمرم داشته ام بعد از خداوند متعال، مرهون زحمات و همراهی های همسرم بوده است. همراهی وی با من و تحمل سختی های زندگی و رنج های زندانها و تبعیدهای بنده از مهمترین عوامل توفیق بنده بوده است؛ یادم هست یک بار ساواکی ها نیمه شب به منزل ما در شهرری آمدند همسرم به محض ورود و هجوم آنان قاب عکس حضرت امام که در منزل ما بود را برداشت و زیر چادر خود پنهان کرد و در همان حال ساواکی ها مشغول تجسس در خانه بودند، همسرم هم اصلاً به روی خودش نمی آورد و حتی گاهی به ساواکی ها اعتراض هم می کرد. ایشان در رساندن اطلاعیه ها و نامه ها بسیار مرا یاری می داد، همان طور که در پنهان کردن اطلاعیه ها و اسناد در منزل بسیار مؤثر بود و کمک می کرد. البته مهمترین کاری که همسرم انجام می داد، اداره ی منزل و سرپرستی بچه ها و تربیت دینی آنها بود. اداره و کنترل بچه ها در محله ی زندگی مان در شهرری که در آن زمان این محله برای ما از طرف ساواک و مخالفان حضرت امام مکان امنی نبود، کار بسیار سختی به حساب می آمد. ایشان در زمان هایی که من منزل نبودم و متواری بودم یا به فعالیت های مبارزاتی مشغول بودم و به خصوص زمان هایی که در زندان بودم یا در تبعید، با مدیریت بسیار خوب و صبر و حوصله ی عجیبی خانه را اداره می کرد؛ به گونه ای که بچه ها کمبود مرا احساس نمی کردند و من خیالم در مورد مسائل داخل خانه راحت بود و از این جهت در استمرار حرکت انقلابی من سهیم و شریک بود و حال که در کنارم نیست یادش باقی و خاطره اش همواره با من است. غفر الله لنا و لها.
کتاب آئینه دار مهر، خاطرات آیت الله غیوری، مرکز اسناد انقلاب اسلامی